همسفر

حالا كه جدا افتاده از دنيا پناه آوردم به خودم ، تازه ميفهمم زندگى بدون درد زيبا نيست ، زندگى كه لبريز از خوشى شد عذابش بيش از درد كشيدن ميشه ،سالها درد كشيدم به اميد لحظه پر از خوشى ، چه كنم حالا كه با درد همنشينم طاقت خوشى ندارم ، آخ كه چقدر دلم تنگه واسه يه لحظه گريه و اشك كه بيدارم كنه از خواب خوش ، آخ كه چقدر دلم تنگه براى يه لحظه حق حقه بغز نشسته در گلو كه پاره كنه اين قلب تنها مونده در غروب تنهائى رو ! سالها به انتظار ميگذره ، بدون حتى گوشه اى تغيير ، ساكت ميشم واسه هميشه ، صدام به جايى نميرسه .

:: برچسب‌ها: زيادى , ziadi ,

|

امتیاز مطلب : 8

|

تعداد امتیازدهندگان : 2

|

مجموع امتیاز : 2

:: ادامه مطلب ...